ال کلاسیکوی اینترنتی؛ صفر صفر - وبلاگ دانشگاه

به گزارش وبلاگ دانشگاه، کلاسیکوی عادل فردوسی پور توقعات را برآورده نکرد پروژه ای که از فوتبال 120 برنامه فعلی او در شبکه ورزش هم ضعیف تر بود.

به گزارش گروه رسانه های وبلاگ دانشگاه، بازگشت فردوسی پور، سورپرایز عادل، پخش رایگان برنامه عادل و... .اینها بخش هایی از جملات مردم در واکنش به پخش برنامه کلاسیکو در انتهای روز یکشنبه و ابتدای روز دوشنبه بود. پخش تیزر این برنامه از برخی صفحات مجازی و انتشار اخبار مختلف درباره این برنامه، کنجکاوی عموم مردم را نسبت به آنچه قرار است از شبکه نمایش خانگی پخش گردد تحریک می کرد چه برسد به عاشقان فوتبال. هرچند تقریبا 10 ماه از تعطیلی برنامه نود می گذرد اما فردوسی پور با برنامه فوتبال 120 در شبکه ورزش حضور دارد و شاید آنهایی که از بازگشت عادل می گفتند، یا اغراق می کردند یا از برنامه مجری محبوب شان خبر نداشتند. انتظارها به خاتمه رسید و ساعت 22 یکشنبه 24 آذرماه، کلاسیکو با حمایت شرکت های فعال در حوزه VOD مانند فیلیمو، کافه بازار و نماوا پخش شد. طبق تبلیغاتی که پخش می شد قرار بود کلاسیکو با اجرای پژمان جمشیدی و حضور علی دایی، وریا غفوری و امیرمهدی ژوله و ارتباط اینترنتی با ژابی آلونسو دیده گردد. ترکیبی که برای مخاطبان فوتبال و تلویزیون آشنا بودند و البته انتخاب هرکدام با دلایل خاصی بود.

دوگانه تلویزیون- عادل

آنهایی که فضای رسانه ای کشور در یک سال اخیر را رصد می کردند می دانستند که کلاسیکو یک برنامه معمولی نیست. شاید برخی آن را نوعی دفاعیه می دانستند و برخی دیگر نام قدرت نمایی روی آن می گذاشتند. هر نام و هدفی که پشت ساخت این برنامه بوده اما خروجی اش مثل هر برنامه دیگری مخالفان و موافقان زیادی دارد. ابتدا اجازه دهید که به قطعات پازل کلاسیکو نگاهی بیندازیم؛ یک مسابقه همواره جذاب و دوست داشتنی بین رئال مادرید و بارسلونا، یک بازیگری که قبلا فوتبالیست بوده به نام پژمان جمشیدی، آقای گل فوتبال دنیا، علی دایی که در برنامه های تلویزیونی حضور ندارد و از فوتبال هم دور است. وریا غفوری، بازیکن استقلال که به خاطر موضع گیری های اجتماعی و سیاسی اش و همین طور مخالفتش با حضور دوربین صداوسیما در کانون توجه قرار گرفته است. هر قدر که حضور جواد نکونام و مسعود شجاعی که سابقه بازی در لالیگا را دارند در این برنامه منطقی بود نشستن وریا غفوری در ویژه برنامه ال کلاسیکو منطقی نداشت. ژابی آلونسو، بازیکن سابق تیم های رئال مادرید و بایرن مونیخ و کارگردانی و صدای عادل فردوسی پور. این مجموعه به خودی خود در هر مدیومی جذاب است. شاید به همین دلیل سه شرکت مهم حوزه VOD با همین استدلال حاضر شدند که در این پروژه پرخرج مشارکت نمایند و برایش پخش رایگان بگذارند. در اینکه عادل همچنان محبوب و با اختلاف فاحشی، بهترین گزارشگر تلویزیون است، کسی شک ندارد. آنهایی که فوتبالی هستند می دانند که گزارشگر در بالا بردن کیفیت یک مسابقه فوتبال در تلویزیون یا نابودکردنش چه تاثیری دارد. با رفتن مزدک میرزایی و حضور گزارشگران جوان و بی تجربه، خلأ حضور عادل بیشتر حس می گردد، اما برخلاف چیزی که گفته می گردد فردوسی پور همچنان در تلویزیون حضور دارد و علاقه مندان به فوتبال می توانند روزهای پنجشنبه، به تماشای فوتبال 120 بنشینند، البته اگر تا به امروز نمی دانسته اند که مجری محبوب شان همچنان در تلویزیون حضور دارد. با قطعات پازل ساخت کلاسیکو آشنا شدیم. این چهره ها و موضوعات به صورت پیش فرض جذاب هستند. لازم به ذکر است برخی از این نفرات در دوره های مختلف زندگی خود مورد هجمه شدید مردم قرار گرفته بودند. برخی از این چهره ها در تلویزیون اسمی برای خودشان دست وپا کردند. نگاه کنید به پژمان جمشیدی و امیرمهدی ژوله. آنهایی که دوگانه عادل- تلویزیون را می سازند نمی دانند که چه خطای بزرگی را انجام می دهند. اگر کمی انصاف داشته باشیم می دانیم که جذاب ترین بخش های نود و حتی اجرای فردوسی پور، لحظاتی بود که به مدد بداهه و اتفاقات غیرقابل پیش بینی رقم می خورد. یکی از ویژگی های برنامه زنده، ایجاد همین لحظات است. رابطه تلویزیون و فردوسی پور، دو طرفه است و هر دو به یکدیگر احتیاج دارند. تقابل این دو شاید به نفع بخش های خصوصی رسانه ای باشد که بیشتر به فکر افزایش درآمدهایشان هستند.

در کلاسیکو چه دیدیم؟

همین ابتدا معین می کنیم که منظور ما از مخاطبان، افرادی نیستند که با حب و بغض روبه روی یک برنامه می نشینند. درباره کلاسیکو، افرادی بودند و هستند که اگر در تمام این برنامه، برفک هم پخش می شد زبان به ستایش می گگرددند و در مقابل اگر حتی مسی و زیدان هم در این برنامه روبه روی هم می نشستند باز هم به غر زدن خودشان ادامه می دادند. با این دو گروه کاری نداریم، اما آیا کلاسیکو در قیاس با کارهای قبلی عادل، یک گام روبه جلو بود؟ کدام ویژگی خاص محتوایی یا فرمی را به رخ مخاطبان کشید؟ به جز تماشاگرانِ با ظاهر متفاوت از آنچه در صداوسیما وجود دارد و حضور دو چهره معترض یا منتقد به شرایط کشور، این برنامه چه چیزهای جذاب دیگری به مردم ارائه داد؟ بیایید قدم به قدم جلو برویم. از مجری آغاز کنیم. پژمان جمشیدی که از دنیای فوتبال به تلویزیون و سپس سینما راه یافت در این برنامه در قامت یک مجری ظاهر شد. جمشیدی به شدت خسته و بیگانه با سوژه نشان داد. ظاهر غیرمرتبش و عدم تسلطش در طول اجرا، مخاطب را به این شک می انداخت که احتمالا او قرار است پس از اجرای این برنامه روی صحنه تئاتر یا جلوی دوربین سریال یا فیلمی برود. جمشیدی در کلاسیکو به شیوه ای برنامه فوتبالی را اجرا کرد که انگار شغل قبل از بازیگری اش مثلا بانکداری یا تدریس زبان پرتغالی بوده و هیچ شناختی از فوتبال ندارد. پژمان جمشیدی با تمام تلاشی که کرد اما نتوانست خستگی و استرس و عجله اش برای رفتن به یک برنامه دیگر پس از کلاسیکو را پنهان کند. امیرمهدی ژوله دیگر چهره این برنامه بود. او که در برنامه خندوانه تبدیل به یک چهره در تلویزیون و سینما شد اینجا نشانی از تسلط و دلنشینی همیشگی نداشت. معین نیست چند دقیقه از اجرای اصلی کم شده اما آنچه در بخش استندآپ دیدیم یک متن ساده و شتابزده با یک اجرای سطحی و عجولانه بود. این همه شتاب برای ساختن این برنامه عجیب است. بعد از توئیت حسام الدین آشنا در حمایت از عادل فردوسی پور(با علم به اینکه می دانسته چنین برنامه ای قرار است ساخته گردد) و فضاسازی رسانه های همسو با عادل، سطح توقعات بسیار بالا رفت. بعید می دانم هواداران واقعی و قدیمی فوتبال خارجی و داخلی، چیزی بیشتر از آنچه عادل در فوتبال120 به مناسبت ال کلاسیکو پخش می کرد گیرشان آمده باشد. گفت وگو با ژابی آلونسو، نمونه های پیروز دیگری در همین فوتبال 120 داشت. حتی آیتم هایی که با صدای عادل در کلاسیکو پخش شد هم نمونه های بهتری پیش از این داشت.

حمایت یا خیانت

کسانی که بیش از یک دهه برنامه نود و برنامه هایی با کارگردانی و اجرای فردوسی پور را دنبال نموده اند می توانند قضاوت درستی از فرم و محتوای این برنامه ها ارائه بدهند. این قضاوت وقتی نتیجه درستی می دهد که فارغ از فضاسازی های رسانه ای یا جهت گیری های سیاسی یا احساسی باشد. با چند سوال گزارش را ادامه می دهیم. آیا بخش هایی از کلاسیکو (به جز قسمت ژوله) را می توان دوباره تماشا کرد؟ آیا شاهد ردوبدل سوالات و جواب های جذاب و جدید بودیم؟به عنوان یک فوتبالدوست حرفه ای، چه چیزی را از ال کلاسیکو نمی دانستیم که به واسطه این برنامه فهمیدیم؟ دکور و وال پرهزینه روی صحنه را می توانیم به عنوان یک ویژگی مثبت قلمداد کنیم؟ دلیل حضور علی دایی و وریا غفوری در این برنامه فنی بود یا یک نوع دو قطبی سازی؟ به احتمال زیاد اگر علی کریمی هم در ایران بود در این برنامه شرکت می کرد؟ اگر یک مجری یا تهیه نماینده تازه کار، کلاسیکو را می ساخت می توانستیم برایش هورا بکشیم و تشویقش کنیم، اما با نگاهی منصفانه متوجه می شویم که این برنامه در کارنامه کاری عادل از لحاظ فنی، قله محسوب نمی گردد. شاید از نظر بازاریابی و رسانه ای برایش قدمی روبه جلو باشد اما در حوزه فنی نمی تواند پیشرفت باشد. آنهایی که چشم بسته از این برنامه حمایت می نمایند و کسانی که چشم بسته به آن فحش می دهند از یک قبیله هستند. آنها عادل را با عادل قیاس نمی نمایند، آنها در قیاس شان به احساس شان رجوع می نمایند، نه به عقل شان. فارغ از دعواهای رسانه های رسمی و خصوصی و اینکه اساسا آیا امکان رقابت تلویزیون با رسانه های دیگر وجود دارد یا خیر باید به این نکته توجه کرد که نه صداوسیما می تواند رسانه های دیگر را مجبور به رخوت و سکون کند و نه رسانه های خصوصی می توانند از چهره های محبوب مردم برای بالا بردن درآمدها و مخاطبان شان سوءاستفاده نمایند. اگر هر فرد یا رسانه ای در چارچوب وظایف و مقررات تعریف شده عمل کند دیگر شاهد این مجادلات نخواهیم بود. یکی از اولین وظایف هر مجموعه ای حفظ نیروهایش است و نیروهای پرورش یافته هم باید بدانند که در کدام قاب بهتر و بیشتر دیده می شوند. گاهی اوقات حمایت از یک کار معمولی یا متوسط خیانت به خالق آن اثر است. فردوسی پور نشان داده آنقدر باهوش است که پله های پشت سرش را خراب نکند و دل به آفرین های کسانی نبندد که شاید در طول عمرشان یک برنامه نود را به صورت کامل ندیده اند. او می داند که متعلق به همین مردم با نظرات متفاوت و گوناگون است. این کلاسیکوی عادل شبیه برخی دربی های استقلال و پرسپولیس خودمان بود. هیاهو و هیجان قبل، حین و بعد از بازی اش به مراتب بیشتر از صحنه های جذاب داخل بازی بود. این کلاسیکو چنگی به دل نزد هرچند صدایش بلند بود.

میهمان های مطرح فوتبال120

در حالی از مصاحبه اینترنتی ژابی آلونسو در برنامه کلاسیکو به عنوان یک اتفاق خاص نام برده می گردد که پیش از این و در قالب برنامه فوتبال 120 و شبکه ورزش، چهره هایی مانند ژاوی و سیدورف حضور داشتند و اتفاقا مخاطبان زیادی هم پای صحبت های آنها نشستند.

ژاوی هرناندز: بازیکن اسبق بارسلونا و تیم ملی اسپانیا و سرمربی فعلی السد قطر در تاریخ 11 آبان 96 در دو بخش و از دوحه با میثاقی، مجری وقت برنامه گفت وگو کرد . ژاوی در چندین نوبت به ایران آمد .

لوئیس گارسیا: هافبک و مهاجم اسپانیایی تیم های بارسلونا، لیورپول و اتلتیکو مادرید دو بار با برنامه فوتبال120 گفت وگو نموده است. شهریور 95 و اسفند 97 دو مقطعی بودند که گارسیا با محمدحسین میثاقی و عادل فردوسی پور همکلام شد.

کریستین کارمبو: هافبک اسبق رئال مادرید و تیم ملی فرانسه فروردین ماه همین امسال با حمید محمدی گفت وگوی اینترنتی داشت و حرف های جالبی هم رد و بدل شد.

کلارنس سیدورف: هافبک خلاق هلندی میلان و رئال مادرید، آبان امسال در حاشیه سفر یک هفته ای اش به تهران به صورت حضوری با فردوسی پور گفت وگو کرد.

گایزکا مندیتا: بازیکن اسبق تیم های والنسیا، لاتزیو و بارسلونا و تیم ملی اسپانیا در سال 95 به وسیله اینترنت میهمان برنامه فوتبال 120 بود.

منبع:فرهیختگان