فیلم روبیکُن؛ تماشای انقراض بشر از فضا - وبلاگ دانشگاه

به گزارش وبلاگ دانشگاه، فیلم روبیکن داستانی علمی تخیلی دارد که در آیندۀ نزدیک و در یک ایستگاه فضایی در مدار زمین اتفاق می افتد. مضمون اصلی این فیلم هشداری نسبت به فجایعی است که ممکن است در اثر فعالیت های مخرب بشر اتفاق بیافتند و ادامۀ حیات روی زمین را به خطر بیاندازند. این فیلم از لحاظ جاذبۀ داستانی چندان قوی نیست، اما از این جهت قابل توجه است که آخرالزمان زمینی را از منظر کسانی که در فضا به جای مانده اند نشان می دهد.

به گزارش وبلاگ دانشگاه؛ داستان در سال 2056 اتفاق می افتد؛ زمانی که سطح سیارۀ زمین در حال تبدیل شدن به مکانی غیر قابل سکونت است. تعدادی از انسان ها در اقامتگاه های فضایی به زندگی ادامه می دهند و در پی راه های مختلفی برای حل مشکل هستند. برخی از آن ها در حال جستجو برای یافتن مکان های قابل سکونت در سیارات دیگر هستند. ماجرای فیلم در یک ایستگاه فضایی به نام روبیکن جریان دارد؛ جایی که سه فضانورد باید برای سرنوشت خودشان و سیارۀ زمین تصمیم بگیرند.

در حالیکه این فضانوردان به تحقیقات خودشان دربارۀ جلبکی که می تواند هوای قابل تنفس فراوری کند ادامه می دهند، یک روز می بینند که یک ابر تیره رنگ سمّی تمام سطح کرۀ زمین را پوشانده است؛ ارتباط آن ها با زمین قطع می گردد و سوال بی پاسخی که در فکر آن ها شکل می گیرد این است که آیا حیاتی در روی زمین به جای مانده است یا نه. آیا آن ها باید به زمین برگردند و به بازمانده های احتمالی یاری نمایند یا باید در فضا بمانند و زندگی خودشان را نجات بدهند؟

در واقع ارزش اصلی این فیلم در همین جنس سوال هایی است که مطرح می نماید و مخاطب را به فکر کردن دربارۀ آن ها تحریک می نماید. از این جهت می گردد گفت روبیکن فیلم عمیق و تامل برانگیزی است که سوالاتی اخلاقی و فلسفی را دربارۀ آیندۀ بشر و معنای جامعه به فکر می آورد. اما مجذوب کنندهیت فیلم اصلا به اندازۀ عمقش نیست.

فیلمنامۀ این فیلم نقاط مبهم فراوانی دارد و خیلی از چیز هایی را که ما دوست داریم بدانیم (مثلا دربارۀ ابر سمّی) به ما نمی گوید. ریتم داستان هم بسیار کند است؛ چند دقیقۀ اول خیلی امیدوارنماینده و مجذوب کننده است، اما ناگهان شتاب قصه افت می نماید و به شدت کشدار می گردد؛ از اینجا به بعد ما می مانیم با تبادل نظر های طولانی شخصیت ها که در یک محیط تاریک بسته جریان دارد.

بازی ها و شخصیت پردازی ها بد نیستند، اما چیز خاص و ویژه ای هم در آن ها نیست که بتواند فکر ما را درگیر سرنوشت شخصیت ها کند. حداقل انتظاری که از یک فیلم مربوط به فضا داریم این است که جلوه های بصری خوبی داشته باشد و تصاویر چشم نوازی به ما نشان بدهد. اما روبیکن به غیر از چند دقیقۀ اولش دیگر این انتظار حداقلی را هم برآورده نمی نماید.

در مجموع اگر منتظر تماشا فیلمی شبیه اینترستلار، جاذبه یا مریخی باشید، روبیکن حتما شما را مایوس خواهد نمود. اما اگر قید مجذوب کنندهیت های داستانی و بصری را زده باشید و آمادۀ تامل کردن دربارۀ معنای زندگی، تنهایی و انقراض باشید، این فیلم انتخاب بدی نیست.

• کارگردان: ماگدلینا لوریش (Magdalena Lauritsch)
• بازیگران: مارک اوانیر (Mark Ivanir)، جولیا ریچر (Julia Richter)، جورج بلگدن (George Blagden)
• امتیاز: 4.5/10