یک عمر در راه چوپانی سنتی - وبلاگ دانشگاه

به گزارش وبلاگ دانشگاه، یک ابر ریز گرد و غبار در سراسر منظره ها غرق شده در آفتاب حرکت می نماید. صدای زنگ های گوسفندان در هوا شناور است و حرکت 1000 گوسفند و بز را در شمال اسپانیا اعلام می نماید.

به گزارش وبلاگ دانشگاه، در طی هفت روز، گله به وسیله چوپان آنجل ماری سانز، 62 ساله، با مهارت راهنمایی می گردد و سنت های مربوط به قرن نهم را حفظ می نماید.

گله راه خود را بر روی مسیری باستانی به نام راه رونکالس شناخته می گردد، می پیماید. آن ها از سرزمین های خشک منطقه لاس باردناس رئالس در منطقه شمالی ناوارا عبور می نمایند و به دره ها و کوه های پیرنه که خنک تر و سبزتر است، می رسند.

در نزدیکی شهر ویدانگز، گوسفند ها تا اواسط سپتامبر که هوا تغییر می نماید، چرا می نمایند و سانز گله خود را به سمت جنوب حرکت می دهد.

روش های کشاورزی مدرن در دهه های اخیر، جابجایی فصلی دام به مراتع سبزتر را در اسپانیا و سایر کشور ها کاهش داده است.

چوپانان و دوستداران محیط زیست سعی می نمایند این عمل را ترویج نمایند و می گویند که پایدارتر است و به محافظت از زمین در برابر آتش سوزی یاری می نماید، زیرا حیوانات در طول مسیر علف، برگ و شاخه ها را می خورند.

بعضی از گوسفندان در گرمای شدید نفس نفس می زنند. آن ها هر زمان که چشمه یا حوض نزدیکی را احساس نمایند، آغاز به دویدن می نمایند.

سانز می گوید: این زندگی چوپانی در حال ناپدید شدن است. از 14 سالگی در این تپه ها پیاده روی می نماید، او مسیر ها را مانند کف دستش می شناسد.

او با دلتنگی می گوید: اینجا، من عمرم را صرف نموده ام. من آزادی داشته ام، در روستا با طبیعت زندگی می کنم. او از مقامات انتقاد می نماید که چرا ییلاق و قشلاق را بیشتر ترویج نمی نمایند.

سانز می گوید: غفلت زیادی وجود دارد. هیچ نوع حمایتی از جهان روستایی صورت نگرفته است.

این چوپان اسپانیایی محاسبه می نماید که در حدود نیم قرنی که در گله بوده است، حدود 25000 کیلومتر (15000 مایل) از این دره ها بالا و پایین رفته است.

گوسفند ها به وسیله بز ها راهنمایی می شوند. گاهی اوقات مرگ بعضی از حیوانات در طول مسیر رخ می دهد و لاشه آن ها برای کرکس هایی که به طور مرتب در بالا معلق هستند، رها می گردد.

سانز هر سال با دختر 14 ساله اش میریا و سه یا چهار نفر دیگر همراهی می گردد. یک ون وسایل و چادر هایی را برای کمپینگ حمل می نماید.

اما سانز می گوید به همان مقدار که کارش را دوست دارد، نمی خواهد دخترش برای هیچ چیز در جهان چوپان گردد.

او می گوید: این کار بردگی است و امروز ارزش این همه کوشش را ندارد که به سختی زنده بمانیم.